Теа Беговска – Пораснав во и за Театарот

Не постои режисер кој што не се фатил за темата за која Жан Жене пишува во „Слугинки“ и мислам дека секој режисер и тоа како има што да каже и да покаже со овој текст.

Вака Теа Беговска ја почнува сторијата за своето режисерско првенче што ќе осамне и веруваме ќе живее на сцената на Штипскиот театар. Таа дополнува дека кога ќе се прочита текстот најбитно е да се види како тој функционира од денешен аспект. Да се отслика таа господарштина, всушност, како што вели, да се прикаже односот помеѓу подредените и надредените, слугите и господата.

„Ние секој ден се соочуваме со тоа кој е подреден, а кој е надреден во овој свет. Кој на кого наредува и зошто му наредува, и што ние како луѓе преземаме против тоа и за тоа. “

„Слугинки“ е текст напишан според вистински настан што се одиграл во Париз кога две сестри ја убиле својата газдарица, а Жене читајќи за него во весниците создал вонвремена драма. Беговска вели дека нејзината порака со оваа претстава е секој од нас да си го најде своето место во овој свет, затоа што смета дека е многу опасно кога кај човек ќе се роди помислата дека може да тргне против судбината.

„Моментот кога помислуваш да тргнеш против судбината тоа е веќе грешка. Затоа најбрзо што може човек треба да се соочи со тоа што е и со тоа што му е предодредено да биде, да си го турка својот пат. “

Во нејзиното видување на „Слугинки“ играат искусната Рујиш Беговска како Соланж, Кристина Атанасова Арсова како Клер и младиот Ненад Митевски во улогата на Господарот.

„Ние имавме одлична соработка и многу креативен процес во текот на овие два месеца каде што сепак имав шанса да работам со две одлични актерки кои што досега и не биле баш доволно искористени и експонирани во Штипскиот театар, па дури никој и го нема направено тој спој. Сметам дека тие две во комбинација и тоа како имаат што да покажат. “

Сценографијата во претставата е на Владо Ѓорески – Рафик, костимограф е Благој Мицевски, за дизајнот на плакатот и фотографиите бил задолжен Дејан Џолев, автор на музиката е Суад Беговски, а во изведбата учествуваат и студентите Симона Михајлова на виолина и Петар Трбојевиќ на хармоника.
На забелешката дали „Слугинки“ во некоја рака може да се смета и за „семејна претстава“, младата режисерка вели дека кога бираш најбитно е да му веруваш на тимот и тој да верува во тебе, а во овој случај ги имало и двете и дека имале одлична соработка без разлика на тоа што на едно место се собрале мајка, ќерка и татко.

„Јас пораснав во театарот и за театарот. Дома растев со двајца исклучителни уметници за кои што сметам дека не се признати само во нивниот матичен театар туку и можат да се пофалат со нивното искуство надвор од Македонија. Растев во дом каде што цело време се зборуваше само за театарот. И најмногу од кого што научив се тие двајца и мислам дека воопшто не треба да биде чудно зошто сум избрала да работам со луѓе на кои пред сè
им верувам и од кои многу научив и се уште учам.“

Школувана на Универзитетот за аудиовизуелни уметности ЕСРА (Париз, Скопје, Њујорк), на отсекот за мултимедијална (театарска и филмска) режија во класата на професорите Дејан Пројковски и Сашо Павловски, Теа Беговска досега заедно со колегите работеше на „Вртелешка“ од Артур Шницлер на сцената на Драмски театар, а по „Слугинки“ , во Охридскиот театар ќе ја постави Мрожековата „На отворено море“.

„Сакам да си задавам големи задачи. Пред се ме интересираат класични текстови, текстови чија што тема е секогаш актуелна и можеш да ја видиш низ призмата на денешницата. Голема моја желба е да го работам Виткијевич со „Лудакот и калуѓерката“, автор кој што досега не е поставуван кај нас. Ќе ми биде многу драго ако некогаш ми се укаже шанса да го работам тој текст. “